Het festival in Leiden is inmiddels al 2 weken voorbij, maar ik heb nog steeds niet alle whisky’s op dit blog gezet. Bij deze gaat dat veranderen. Alle serietjes van whisky staan er inmiddels op, maar uiteraard hebben we ook wat losse flodders hier en daar geproefd, al doet ‘flodders’ wel enorm af aan de kwaliteit van die willekeurige whisky’s.

Highland Park Saint Magnus, 12y, 52,6%
Een enorm volle geur, met flink wat tonen van appel. Ook ruik ik wat sherry hout en later wordt hij wat pittiger. De smaak geeft veel tropisch fruit, sherry smaken en is superlekker. De finish is een tikje drogend, weer flink wat fruit en een beetje turf. Een hele hele mooie Highland Park. De hype waardig, zullen we maar zeggen.

Ardbeg 17
Ondanks dat ik laatst geprobeerd heb er een aan te ruilen, had ik deze legende nog nooit geproefd tot Leiden 2010. De geur is erg mooi, zacht met flink wat tonen van heide en lichte turf. Bloemig. De smaak biedt vanille, is ook vrij zacht en heeft alles wat er te proeven is mooi in balans. Doet me ergens zelfs denken aan de Ardbeg Kildalton, gezien de turf niet overmatig aanwezig is (dat wil bij Ardbeg nog wel eens anders zijn). De finish is grassig en zilt.

Glenglassaugh 8y, 40%, eind jaren 70 gebotteld
Het begint met een klein tikje ammoniak, maar daarna barst er een fruitbom. Tropisch zacht fruit zoals mango en meloen, met een flinke dosis citrus. De msaak is ook zacht, met veel banaan, je proeft ook wat bite van de alcohol en ook weer dat zachte fruit. Passievrucht?

Glenesk, 31y, Old & Rare
Het label was wat beschadigd dus het was niet meer mogelijk om het alcohol percentage en andere info van het etiket te verzamelen. Het percentage ligt ergens tussen 50 en 60%. De geur begint met fris fruit. Geen sherry tonen dus waarschijnlijk een bourbon vat. Vanille en ananas. De smaak is enorm fel en drogend, maar ook weer veel fruit. De finish is lang, maar blijft vooral voor in je mond hangen. Het drogende is meteen weg, dus de smaken komen nog meer naar voren.

Al met al dus een mooie afsluiter, gezien ze vrij aardig scoren. Elke whisky was totaal anders, maar wist me steeds enorm te verrassen. Veel meer kan ik er niet van maken. De Ardbeg verraste doordat ik hem veel zwaarder had verwacht, de Highland Park andersom. De Glenglassaugh had ik geen verwachtingen van, maar is, ondanks het ammoniak geurtje in het begin, enorm lekker. Belonend zeg maar. De Glenesk is een waardevolle toevoeging aan de lijst met geproefde Glenesks. Tot nu toe ook allemaal lekker!