Mijn verjaardagscadeau van afgelopen jaar heb ik ook weer eens ter hand genomen. Eigenlijk zouden we bij restaurant Hielander in Alkmaar gaan eten, maar dat kwam er door verbouwing, klussen, veel te veel geplande events en van alles nog meer niet van. Uiteindelijk in Schotland mocht ik van Anneke een fles uitzoeken bij Loch Fyne Whiskies in Inveraray.

Op Arran in het Lochranza hotel heb ik mijn eerste Glenugie geproefd (Gordon & MacPail Rare Old 1968) en ik was meteen verkocht. Alles wat ik lekker vind in whisky zat erin, dus het moest en zou een Glenugie worden! Die hadden ze welgeteld één, dus de keuze was eenvoudig.

Glenugie is inmiddels al 27 jaar dicht, en toentertijd was het al geen grote distilleerderij, dus er is maar heel weinig van te krijgen voor een beetje betaalbare bedragen…

Geur:
Noten, citroen, fudge. Later komen er meer geuren van tabak en sigaren naar voren. Een beetje leer en hout.

Smaak:
Deze verandert continue. Elke slok bracht weer iets nieuws en alles soorten fruit, perzik, peren, citroen, banaan, rozijnen en druiven, komen voorbij. Tegelijkertijd is de whisky lekker zacht, maar ook fel. Intens is het goede woord.

Finish:
De sherry finish wordt duidelijk met wat wijn-achtige smaken, wat noten en meer fruit en tabak.

Dit is een echte ‘bovenste plank’ whisky. Misschien wel de lekkerste die ik heb, en anders zeker in de top 3. Dikke aanrader als je een whisky wil om iets groots te vieren! Ik ben normaal niet zo van finishes, gezien 2 maanden in een sherryvat vaak maar een dun laagje smaak toevoegen wat snel vervliegt. In dit geval gaat echter om een finish van zeven en een half jaar! Andere koek dus! Wat je zegt een extra rijping.

Glenugie, 58,6%, 1977 – maart 2010, Signatory Cask Strength

 (minstens)